Een blik op nieuw onderzoek dat biohubs onder de loep neemt – en waarom ze essentieel zijn voor een duurzame toekomst.
Door de energietransitie groeit de behoefte aan duurzame alternatieven voor fossiele brandstoffen. Biomassa speelt daarin een belangrijke rol, maar om die grondstoffen efficiënt te verzamelen, verwerken en distribueren, is een slimme logistieke aanpak nodig. Dat is precies waar “biohubs” in beeld komen.
In een recente systematische literatuurstudie, gepubliceerd door IEA Bioenergy, wordt duidelijk hoe belangrijk biohubs kunnen zijn voor het succesvol opschalen van biomassa in de energiemix. Maar wat is een biohub eigenlijk – en waarom is het zo’n sleutelonderdeel in de keten?
Wat is een biohub?
Een biohub is een soort verzamel- en verwerkingspunt voor biomassa. Denk aan een regionaal knooppunt waar houtsnippers, landbouwafval of andere organische reststromen worden verzameld, tijdelijk opgeslagen en soms al voorbewerkt (bijvoorbeeld door drogen of malen), voordat ze verder worden vervoerd naar fabrieken of energiecentrales. Het idee: maak de logistiek efficiënter, verminder transportkosten en verbeter de kwaliteit van de grondstoffen.
Wat zegt het onderzoek?
De studie van IEA Bioenergy analyseerde bijna 70 internationale onderzoeken uit de afgelopen tien jaar over biohubs. Het doel was om inzicht te krijgen in hoe biohubs in de praktijk functioneren en wat hun toegevoegde waarde is. Enkele opvallende bevindingen:
- Efficiëntie is key: Biohubs kunnen transportafstanden tot wel 30% verkorten. Zeker in landelijke gebieden, waar grondstoffen verspreid liggen, biedt dat grote voordelen.
- Duurzaamheid wint: Door slimmer om te gaan met opslag en voorbewerking, kunnen verliezen van biomassa worden beperkt – en dat betekent minder verspilling.
- Economisch interessant: Bij goed management kunnen biohubs zorgen voor lagere kosten en stabielere aanvoer, wat aantrekkelijk is voor investeerders en energieproducenten.
- Lokale impact: Biohubs kunnen ook banen creëren in landelijke gebieden en bijdragen aan regionale ontwikkeling.
Barrières en aandachtspunten
Het onderzoek laat ook zien dat de implementatie van biohubs niet vanzelf gaat. Er zijn nog flinke uitdagingen, zoals:
- Complexiteit van samenwerking: Biohubs vragen om goede afstemming tussen boeren, transporteurs, overheden en eindgebruikers.
- Financiering: Het opzetten van een hub vergt investeringen, en dat is niet altijd eenvoudig in een markt met veel onzekerheden.
- Regelgeving: In sommige landen ontbreekt duidelijke regelgeving, wat innovatie kan afremmen.
Voor een land als Nederland, waar veel biomassa beschikbaar is in de vorm van snoeiafval, bermgras en landbouwresten, bieden biohubs interessante kansen. Ze kunnen een belangrijke rol spelen in het verduurzamen van onze energievoorziening en bijdragen aan een circulaire economie. Bovendien kunnen ze helpen om reststromen lokaal te benutten, waardoor het gebruik van fossiele brandstoffen verder teruggedrongen wordt.
Biohubs zijn geen sciencefiction, maar een realistische en veelbelovende schakel in de biomassaketen. Het onderzoek van IEA Bioenergy laat zien dat er wereldwijd al veel ervaring mee is opgedaan – en dat we in Nederland kunnen leren van deze inzichten.
Bron: IEABioenergy
