Laat de kind’ren tot Mij komen, alle, alle kind’ren… Bijna iedereen die in zijn of haar jeugd wel eens in een kerk is geweest zal deze klassieker hebben gezongen. Hij is bij mij in elk geval goed blijven hangen, waarschijnlijk omdat de tekst zo verwelkomend (of in een moderne term: inclusief) is. En zonder de theoloog uit te willen hangen: er klinkt ook in door dat we voor het Hogere dan toch allemaal gelijk zijn.
Ook de poorten van ons klimaatbeleid staan steeds meer voor iedereen open. Het beste voorbeeld is natuurlijk ons Europese emissiehandelssysteem: dat geldt voor een grote groep bedrijven, die vervolgens alle mogelijke technieken mogen inzetten om te zorgen voor emissiereductie. ‘Techniekneutraliteit’ noemen we dat laatste ook wel. Het maakt ook dat bijvoorbeeld biogrondstoffen kunnen concurreren met andere reductie-opties. Maar het eerste is ook essentieel: door een klimaatdoel te laten gelden voor een grote groep bedrijven kunnen die onderling uitvinden bij wie er tegen de laagste kosten emissiereducties kunnen worden gerealiseerd. Dat maakt dat we uiteindelijk goedkoper uit zijn. En voor het hogere klimaatdoel zijn we allemaal gelijk: als er bij jou (nog) geen goedkope emissiereducties te halen zijn, help je via het systeem mee met het dragen van de lasten.
De ontwikkeling van het ETS-2 is dan ook een goede zaak. Hierdoor worden sectoren die niet onder het huidige ETS (inmiddels ETS-1) vallen onder één gezamenlijk reductiedoel gebracht. Ook dan kunnen partijen weer kijken bij wie er tegen de laagste kosten emissies te reduceren zijn. En dat kan dan weer met alle mogelijke technieken: energiebesparing, elektrificatie, inzet van groen gas of groene brandstoffen, noem maar op. Cruciaal daarbij is natuurlijk dat de regeling zo inclusief mogelijk is: dus open voor alle technieken en met dekking over zoveel mogelijk sectoren. Maar daar beginnen sommige kinderen zich een beetje rebels te gedragen: de glastuinbouw en de binnenvaart pleiten er inmiddels voor om juist níet te worden opgenomen in het ETS-2. Nou zal elke sector wel argumenten kunnen verzinnen waarom het juist voor hen een slecht idee is om onder het systeem te vallen, en natuurlijk leidt het op korte termijn tot kosten, en natuurlijk is er soms al allerlei specifiek staand klimaatbeleid. Maar strategisch is die weerstand onverstandig: uiteindelijk zullen álle sectoren in hun emissies terug moeten en een ETS is simpelweg de meest kosteneffectieve manier om dat gezamenlijk voor elkaar te krijgen. De markt is, gewapend met het ETS-2, nu eenmaal het beste in het bepalen waar en hoe emissies het beste teruggebracht kunnen worden. Daar kan geen micromanagend overheidsbeleid tegenop. Wat mij betreft geleiden we dan ook alle kind’ren naar de poort van ETS-2, en dat mag best met enige zachte dwang.
Over de auteur
Marc Londo
Substantive Director NVDE
Marc Londo is inhoudelijk directeur van de NVDE, de Nederlandse Vereniging Duurzame Energie. De NVDE vertegenwoordigt ~1600 bedrijven in Nederland die gezamenlijk werken aan 100% duurzame energie in 2050. Marc is verantwoordelijk voor de (wetenschappelijke) onderbouwing van de posities van de NVDE. Daarnaast werkt hij als gastonderzoeker bij het Copernicus Instituut van de Universiteit Utrecht. Eerder werkte hij bij ECN (nu TNO) aan diverse studies ter onderbouwing van energiebeleid. Hij is gepromoveerd op biomassa en landgebruik en is afgestudeerd milieuchemicus.
